Semois, mei 2004
Het is donderdagmorgen 6 mei zo rond een uurtje ½ negen als Johan mij oppikt en vervolgens IJke om richting de Belgische Ardennen te gaan. We willen de locatie gaan bekijken welke we voor de jubileumtrip voor ogen hebben.
Als we een uurtje of 4 later, 310 km op de teller hebben staan en heel wat 70 km stukken snelweg achter ons hebben arriveren we in het plaatsje Neufchateau om de waadvergunning te kopen die je in België altijd nodig heb om überhaupt vanuit het water te mogen vissen
Het personeel van het plaatselijke postkantoor waar we dagelijks van 8.30 tot 12.30 en van 13.30 tot 16.30 terechtkunnen en zelfs ook op de zaterdag maar dan van 9.00 tot 12.00, blijkt met lunchpauze te zijn
Na een kleine 10 minuten wachten kunnen we nadat ieder zijn geldig identificatiebewijs heeft laten zien en ruime 38 euro heeft neergeteld met een Permis de Peche B (waadvergunning) op zak richting viswater.
Als na een kwartiertje zigzaggen de rivier de Semois in zicht komt zijn IJke en ik verrast, want we waren er vanuit gegaan dat de we een of ander prutslootje zouden treffen. Hoe anders bleek dit te zijn. Johan, die deze locatie inbracht, heeft zich vorig jaar september in deze rivier op een aantal plaatsen klem staan vangen aan de nodige forel en kopvoorn.
Dat ziet er best leuk uit, of niet dan? Wij kunnen alleen maar beamen dat hij hierin wel gelijk heeft. Snel laat hij ons dan ook een paar plekken zien waar hij reeds eerder zijn geluk heeft beproefd.
Vervolgens gaan we toch wel ongeduldig wordend in gezwinde spoed naar de hengelsportzaak in het plaatsje Herbeumont, om de visvergunning kopen. Na ook hier 30 euro te hebben neergeteld kunnen we er met een Permis de Peche van de vereniging SPH er een heel seizoen tegenaan. No kill dagvergunningen van 10 euro zijn eveneens te verkrijgen.
Aansluitend sjezen we naar camping Les Ochay gelegen aan de Rue de Lingle 39 in het plaatsje B-6880 Mortehan Tel: +32(0)61-414061 ten zuiden van Bertrix om daar snel de tent op te zetten.
Tijdens dit opstellen, wat mij nog niet geheel is toevertrouwd, kijk ik regelmatig over mijn schouder, zowel naar de camping zelf als naar een gedeelte van het viswater dat langs de camping stroomt. Ik kan niet anders zeggen dan dat het slechter had gekund, temeer daar uitdagend springende forellen ons blijkbaar duidelijk willen maken dat ze er zin in hebben.
De camping voor Belgische begrippen er verzorgt uitziet en de douches nog voorzien zijn van warm water ook. Tegelijkertijd bedenk ik me dat het wellicht toch nog beter kan wanneer de verhuur van kajakken tot het verleden zou behoren, maar goed je kan niet alles hebben voor de 8.25 euro die hier een overnachting kost per persoon, dat is dan wel inclusief tent. Uiteindelijk lukt het ons om de nachtverblijven met uitzicht op het water te etaleren. Nog ongeduldiger dan daar straks wordt er door IJke al even gezwiept met de snel opgetuigde hengel. Wat is die gozer rap als het er zo aanlokkelijk uitziet.
Na toch eerst de inwendige mens te hebben verzorgt en het horloge reeds 4 uur aangeeft kunnen we dan toch op pad. We kiezen voor het stuk stroomopwaarts van de camping en na een kleine 10 minuten in marstempo kan de eerste nimf te water. Daar het nog niet voor 1 juni is toegestaan te waden, vissen we van af de kant. Het water wat op de meeste plaatsen rustig stroomt, wordt op sommige plaatsen afgewisseld door mooie meanders waar het er iets ruiger aan toe gaat. Wijselijk wordt eerst de eigen kant waar de nodige stroomgeulen zijn ontstaan afgevist met div.goudkop verzwaarde nimfen, maar het lukt niet ook maar een vis te haken. Als ook div.minder verzwaarde nimfen en de nodige droge vliegen zijn uitgeprobeerd, wordt langzaam maar zeker duidelijk dat de nog alom springende forellen zich toch niet zo gemakkelijk laten verleiden als in eerste instantie werd gedacht.
Langzaam maar zeker schuift bij een ieder van ons dan ook de lengte van de worpen op naar het maximale, in de hoop de aanlokkelijke overzijde welke rijkelijk is voorzien van overhangende takken te bereiken.
Het water blijkt toch breder te zijn dan ik dacht, want het lukt me lang niet elke worp de vlieg gecontroleerd op de te veraf liggende zijde te laten driften. En ik had nog wel gedacht wat opgestoken de hebben van de afgelopen werpdag. Maar ook hier blijkt maar weer dat de praktijk wel even wat anders is en zeker van af de kant. Ondanks dat het mijn metgezellen ook niet lukt om gericht aan de lonkende zijde te driften gaat het hen toch iets beter af, zij weten wel enkele vissen te vangen zij het minimaal, maar toch. Gelukkig voor mij krijg ik het er niet te dik van langs maar misschien is het goed om dit jaar maar eens wat vaker van de zojuist gekochte vergunningen gebruik te maken, want betaald zijn ze en dat nog wel tot en met het einde van het jaar.
Als dan langzaam de dag ten einde loopt en terugkerend op de camping Johan de karbonades, gekruide worsten in de pan legt en vervolgens het kampvuur opstookt, laten we ook het bier ons goed smaken. Uiteindelijk wordt reeds diep in de nacht de gezelligheid verruild voor de slaapzak. Moet je niet een extra lakenset van me hebben vraagt IJke. Nee,niet nodig antwoord ik stoer.
Veel bier hadden we niet gedronken, maar als kampeerder dat ik ben had ik de kou van de nacht totaal verkeerd ingeschat en moet ik er maar liefst een keer of vijf/zes uit om mijn blaas te legen.
Wat heb ik het koud gehad die nacht. Ik was dan ook gewaarschuwd....... De volgende morgen voelt het een fleecetrui kouder aan, ook bewolking en wind is er meer dan voldoende. De koffie met gebakken eieren en brood worden in rap tempo naar binnen gewerkt.
Aangekomen bij het stuk rivier waar we het vervolgens willen proberen, blijkt ook hier dat onze werptechniek het niet toelaat de uitnodigende overzijde te bevissen, zodat de hier geparkeerde forellen nog heel even moeten wachten tot in juni als waden is toegestaan. Maar hopelijk krijgen we het niet aan de stok met de nodige kanogangers, nu konden zij passeren zonder echt storend te zijn. Maar als we in juni midden in de rivier staan? Wij gaan er echter wel van uit dat het goed gaat, dus hou je gedeisd ook bij een verkeerde manoeuvre van zo’n onervaren bootsman.
Gelukkig is er van af de kant bijna over het hele parcours de mogelijkheid, indien nodig, de worpen te verlengen doordat er de nodige ruimte achter je is die dit mogelijk maakt. Als je de lijn maar hoog houd want hoog gras is er voldoende om de nodige vliegen te parkeren. Dat het goed is je ook hier aan de spelregels te houden bleek maar weer, want uit het niets stond plots de sterke arm in de vorm van een boswachter achter ons voor controle van de nodige papieren. Uiteraard waren die in orde. Ook nu weer blijkt dat het niet eenvoudig is aantallen te scoren. Uiteindelijk slaagden we er alledrie toch in een of meerdere forellen te vangen. Maar vraag niet welke vlieg de goede is, want soms was het een droge rackelhanen, klinkhamer en even zo een verzwaarde voornnimf terwijl klassiekers zoals de gold ribbed hare’s ear of pheasant tail het voor dat moment lieten afweten. Er blijft dus nog voldoende te proberen over. Enkele vissen die even uit het element mochten hadden hier en daar wat gasten in de vorm van bloedzuigers. Snel uitgeprobeerde leeches brachten toch ook niet het gewenste resultaat.
Whisky drinkende Belgen bevestigt onze ervaringen. De uitnodiging om iets van het geestverruimende en spraakmakende vocht waarin zij hun toevlucht hadden gezocht te komen proeven, sloeg ik niet af. Na eerst nog wat forelletjes en een voorn gevangen te hebben kwamen Johan en IJke toch ook gebruik maken van de uitnodiging, maar zij hielden het wijselijk op een biertje. Terugkerend op de camping staat ons nog het opruimritueel te wachten. Als we dan gezamenlijk richting hemel kijken wordt de versnelling er in gezet om toch maar te proberen het zaakje droog in de auto te krijgen, wat uiteindelijk nog lukt ook. We hebben zelfs nog tijd het een uurtje vanaf de camping te proberen en ook hier wordt toch weer vis gevangen. Voor dit toch wel aardige stuk is geen vergunning van een vereniging nodig en is alleen de waadvergunning al voldoende. Maar om er een paar dagen op door te brengen is het toch wel een beetje aan de kleine kant. Maar voor diegene die mee gaan en liever in de hopelijk rijkelijk aanwezige zon wil liggen om zo te genieten van al wat om je heen te zien is, is het een optie. En hij, of misschien wel een zij, zou dan alvast de barbecue op kunnen stoken want dat die er moet komen is inmiddels een steevast terugkerend gebeuren bij het jaarlijkse tripje.
Nadat de auto is gestart en de campingbaas de hand geschut gaat het weer richting huis. Inmiddels is het begonnen met regenen. Kijkend in de lucht laat ik me met een wat dikke tong ontvallen dat het een buitje wordt van tenminste een uur of
vier. Wanneer we tijdens de terugrit de afgelopen 2 dagen de revue laten passeren zijn we er alledrie van overtuigt dat het mogelijk moet zijn, hier op de bezochte lokatie in het 3e weekend van juni, een fantastische jubileum trip te houden. Als dan plotsklaps Renkum in zicht komt om IJke te droppen, blijk dat ik nog gelijk krijg ook, want het is opgehouden met zachtjes regenen.